۲۳ بهمن و خونین‌ترین روز فوتبال جهان
بیش از ۳۰ سال از حادثه زمین فوتبال چوار و اتفاق درناک آن می‌گذرد و زمین فوتبال این شهرستان اکنون نمادی از گل‌های پرپر شده به شمار می‌رود؛ نمادی که آتش سوزناک بمب‌های ارتش عراق هنوز از دل آن زبانه‌هایی از غم برای مردم آن دیار ایجاد می‌کند.
متین نصیری*
استان ایلام دارای بیشترین مرز با کشور عراق است و در روزهای جنگ تحمیلی این استان در تیررس مستقیم حملات رژیم بعثی عراق قرار داشت و روزانه خبر شهادت جوانان زیادی در مرزهای این استان در این جنگ نابرابر مخابره می‌شد. وقتی از مردم ایلام در خصوص آن روزها سئوالی می‌پرسیم، خبری ناگوارتر از بمباران زمین فوتبال چوار توسط جنگنده‌های عراقی را به یاد ندارند.
در آن روزها و در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۶۵، جوانان این استان فارغ از تمام مشکلات جنگ که در یک قدمی آنان قرار داشت، در قالب دو تیم "منتخب چوار" و "جوانان ایلام" و در یک دیدار دوستانه و به مناسبت گرامیداشت هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به مصاف هم رفتند تا برگزاری یک مسابقه فوتبال در دل همشهریان خود یک نشاط اجتماعی ایجاد کنند.
نیمه اول این مسابقه با نتیجه دو بر صفر به سود تیم منتخب جوانان ایلام پایان یافت که گل‌های تیم "جوانان ایلام" را جعفر نورمحمدی و شهید محمد کمالوند به ثمر رساندند و در ابتدای نیمه دوم، شهید حسین هزاوه یکی از گل‌های تیم "منتخب چوار" را جبران کرد تا نتیجه این بازی دو بر یک شود.
در نیمه دوم و در دقیقه ۵۵ این مسابقه قرار بود تیم "جوانان ایلام" ضربه کرنر را روانه محوطه جریمه تیم "منتخب چوار" کند اما پیش از زدن این ضربه کرنر، اتفاقی رخ داد که در تاریخ ورزش دنیا بی‌نظیر بود.
توپ ارسالی به سمت دروازه منتخب چوار از جنس توپ‌های فوتبالی نبود بلکه بارانی از بمب‌های کوچک و بزرگ بود و لحظاتی هولناک و صحنه‌های دلخراشی را برجای گذاشت و پیکرهای خونین و پاره‌پاره فوتبالیست‌های جوان، زمین سبز فوتبال را به صحنه‌ای خونین بدل کرد تا نابرابرترین بازی فوتبال بین بمب افکن‌ها و بازیکنان بی دفاع رخ دهد. آری، نابرابرترین بازی تاریخ فوتبال جهان، در زمین چوار ایلام برگزار شد و هرگز به دقیقه نود نرسید...
در این روز خونین ۹ بازیکن فوتبال (یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، صید محمد زارعی و حسین هزاوه) به شهادت رسیدند، حمیدرضا رضایتی داور ۱۹ ساله این مسابقه بود که قضاوت را به خدا وانهاد و مراد آذرخش، خلیل مظفری، سجاد مظفری، محمدجواد مظفری، امجد حیدری ۵ تماشاگر نوجوان این مسابقه بودند که به درجه رفیع شهادت نائل آمده و ده‌ها نفر نیز جانباز شدند.
در آن لحظات مردم چوار از نزدیک نظاره‌گر شهادت مظلومانه و پرپر شدن فرزندانشان بودند. دود غلیظی بخش چوار را پوشانده بود و از دل این فضا تنها می‌شد مویه و شیوه زنان کُرد را شنید، زنانی که از نزدیک شاهد جوانان بی‌سر و دست مانده بر زمین فوتبال بودند. تمام اصول و قوانین بین‌المللی ضد جنگ و جنگی در ایلام زیر پا نهاده شد و خلبان عراقی بدون توجه به جمعیت حاضر در کنار زمین فوتبال مردم را آماج بمب‌های خود قرار داد. بمب‌هایی که بازیکنان، هوداران و داور این مسابقه را یکی پس از دیگری قلع و قم کرد و بنا به اظهارات شاهدان اصابت راکت به کمر «یونس تلوکی» و ۲ تکه شدن این هافبک فوتبال را هیچ کس از اهالی چوار تاکنون نتوانسته است فراموش کند.
جنگ تحمیلی عراق در حالی داغ ناگواری بر پیشانی ورزش ایران در تاریخ ۲۳ بهمن ۶۵ گذاشت که در دنیای حرفه‌ای فوتبال اگر کمترین احساس خطری در اطراف ورزشگاه‌ها رخ دهد آن مسابقه برگزار نخواهد شد و تمام افراد فعال در برگزاری یک مسابقه (تماشاگر، داور، بازیکنان و کادر فنی) به صورت ویژه مراقبت خواهند شد. اما «حمیدرضا رضایتی» داور مسابقه آن روز به صورت مستقیم هدف یک بمب کامل قرار گرفت و در میانه زمین پرپر شد. جنگ در جریان بود اما ذوق تماشای فوتبال کودکان و نوجوانان را به کنار زمین کشانده بود اما کسی تصور نمی‌کرد در میان هیجان‌های فوتبالی امجد، سجاد، محمدجواد و خلیل مظفری که به عشق تماشای فوتبال به زمین مسابقه رفتند، اما هیچ وقت برنگشتند.
آری ۲۳ بهمن ماه، یادآور یکی از تلخ‌ترین روزهای تاریخ فوتبال جهان است.
*خبرنگار
استان ایلام دارای بیشترین مرز با کشور عراق است و در روزهای جنگ تحمیلی این استان در تیررس مستقیم حملات رژیم بعثی عراق قرار داشت و روزانه خبر شهادت جوانان زیادی در مرزهای این استان در این جنگ نابرابر مخابره می‌شد. وقتی از مردم ایلام در خصوص آن روزها سئوالی می‌پرسیم، خبری ناگوارتر از بمباران زمین فوتبال چوار توسط جنگنده‌های عراقی را به یاد ندارند.
در آن روزها و در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۶۵، جوانان این استان فارغ از تمام مشکلات جنگ که در یک قدمی آنان قرار داشت، در قالب دو تیم "منتخب چوار" و "جوانان ایلام" و در یک دیدار دوستانه و به مناسبت گرامیداشت هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به مصاف هم رفتند تا برگزاری یک مسابقه فوتبال در دل همشهریان خود یک نشاط اجتماعی ایجاد کنند.
نیمه اول این مسابقه با نتیجه دو بر صفر به سود تیم منتخب جوانان ایلام پایان یافت که گل‌های تیم "جوانان ایلام" را جعفر نورمحمدی و شهید محمد کمالوند به ثمر رساندند و در ابتدای نیمه دوم، شهید حسین هزاوه یکی از گل‌های تیم "منتخب چوار" را جبران کرد تا نتیجه این بازی دو بر یک شود.
در نیمه دوم و در دقیقه ۵۵ این مسابقه قرار بود تیم "جوانان ایلام" ضربه کرنر را روانه محوطه جریمه تیم "منتخب چوار" کند اما پیش از زدن این ضربه کرنر، اتفاقی رخ داد که در تاریخ ورزش دنیا بی‌نظیر بود.
توپ ارسالی به سمت دروازه منتخب چوار از جنس توپ‌های فوتبالی نبود بلکه بارانی از بمب‌های کوچک و بزرگ بود و لحظاتی هولناک و صحنه‌های دلخراشی را برجای گذاشت و پیکرهای خونین و پاره‌پاره فوتبالیست‌های جوان، زمین سبز فوتبال را به صحنه‌ای خونین بدل کرد تا نابرابرترین بازی فوتبال بین بمب افکن‌ها و بازیکنان بی دفاع رخ دهد. آری، نابرابرترین بازی تاریخ فوتبال جهان، در زمین چوار ایلام برگزار شد و هرگز به دقیقه نود نرسید...
در این روز خونین ۹ بازیکن فوتبال (یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، صید محمد زارعی و حسین هزاوه) به شهادت رسیدند، حمیدرضا رضایتی داور ۱۹ ساله این مسابقه بود که قضاوت را به خدا وانهاد و مراد آذرخش، خلیل مظفری، سجاد مظفری، محمدجواد مظفری، امجد حیدری ۵ تماشاگر نوجوان این مسابقه بودند که به درجه رفیع شهادت نائل آمده و ده‌ها نفر نیز جانباز شدند.
در آن لحظات مردم چوار از نزدیک نظاره‌گر شهادت مظلومانه و پرپر شدن فرزندانشان بودند. دود غلیظی بخش چوار را پوشانده بود و از دل این فضا تنها می‌شد مویه و شیوه زنان کُرد را شنید، زنانی که از نزدیک شاهد جوانان بی‌سر و دست مانده بر زمین فوتبال بودند. تمام اصول و قوانین بین‌المللی ضد جنگ و جنگی در ایلام زیر پا نهاده شد و خلبان عراقی بدون توجه به جمعیت حاضر در کنار زمین فوتبال مردم را آماج بمب‌های خود قرار داد. بمب‌هایی که بازیکنان، هوداران و داور این مسابقه را یکی پس از دیگری قلع و قم کرد و بنا به اظهارات شاهدان اصابت راکت به کمر «یونس تلوکی» و ۲ تکه شدن این هافبک فوتبال را هیچ کس از اهالی چوار تاکنون نتوانسته است فراموش کند.
جنگ تحمیلی عراق در حالی داغ ناگواری بر پیشانی ورزش ایران در تاریخ ۲۳ بهمن ۶۵ گذاشت که در دنیای حرفه‌ای فوتبال اگر کمترین احساس خطری در اطراف ورزشگاه‌ها رخ دهد آن مسابقه برگزار نخواهد شد و تمام افراد فعال در برگزاری یک مسابقه (تماشاگر، داور، بازیکنان و کادر فنی) به صورت ویژه مراقبت خواهند شد. اما «حمیدرضا رضایتی» داور مسابقه آن روز به صورت مستقیم هدف یک بمب کامل قرار گرفت و در میانه زمین پرپر شد. جنگ در جریان بود اما ذوق تماشای فوتبال کودکان و نوجوانان را به کنار زمین کشانده بود اما کسی تصور نمی‌کرد در میان هیجان‌های فوتبالی امجد، سجاد، محمدجواد و خلیل مظفری که به عشق تماشای فوتبال به زمین مسابقه رفتند، اما هیچ وقت برنگشتند.
آری ۲۳ بهمن ماه، یادآور یکی از تلخ‌ترین روزهای تاریخ فوتبال جهان است.
*خبرنگار
