در روز مصاحبه همچون تمام شهریوری‌ها شاد و سرحال بود، خیلی تند و سریع صحبت می‌کرد انگار که نه برای مصاحبه، که برای بازی فوتبال آمده بود و عجله داشت که زودتر گل بزند، از کوچه پس کوچه‌های شهر ایلام فوتبال را آغاز کرد و در سال 1390 با تیم شهرداری بم قهرمان ایران شد و در روز تولدش به تیم ملی دعوت شد و پیراهن شماره 23 را که روز تولدش نیز هست بر تن کرد.
زهرا حاتم‌نژاد در فصل گذشته با 27 گل در 22 بازی عنوان «خانم گل» لیگ ایران را کسب کرد و همین بهانه‌ای شد تا در دفتر فریاد، پای صحبت‌های این ورزشکار موفق ایلامی بنشینیم.

از چه زمانی استعداد بازی فوتبال را در خود دیدید؟
در دوران کودکی که با هم بازی‌هایم مشغول بازی بودم، همیشه دنبال توپ بودم و اگر توپ نبود با کاغذ یا جوراب توپ درست کرده و فوتبال بازی می‌کردم و حتی همه اشیا را به چشم توپ می‌دیدم. در دوران راهنمایی و دبیرستان با همکلاسی‌هایم در مدرسه، تیم فوتبال تشکیل می‌دادیم. سال 79 بود که فوتسال وارد ایلام شد و من هم سال 81 یا 82 بود که بصورت رسمی فوتسال را آغاز کردم و به عنوان بازیکن تیم استان به مسابقات اعزام شدم. خیلی  سریع و بعد از 10 روز استعداد من در فوتبال کشف شد و مربی، من را به عنوان بازیکن فیکس به تیم اصلی راه داد.

فوتبال بخاطر شرایط جسمانی بالایی که می‌خواهد برای بانوان سخت‌تر از سایر ورزش‌هاست پس دلیل علاقه‌ات فوتبال چه بود؟
تمامی هم سن و سال‌های من هیچوقت جام جهانی 98 فرانسه را فراموش نمی‌کنند. آن زمان هرجا که می‌رفتیم بحث فوتبال بود و همه به تماشای فوتبال مشغول بودند. من هم در زمان جام جهانی 98 سن زیادی نداشتم و بخاطر علاقه‌ام به فوتبال پیگیر اخبار جام جهانی بودم. بحث و تماشای فوتبال علاقه من را به این ورزش بیشتر کرد. هیجان فوتبال و اینکه یک ورزش گروهی است انگیزه و علاقه من را چند برابر کرد. به یاد دارم بازی برگشت ایران و استرالیا در مقدماتی جام جهانی 98 بود که در مدرسه بودم و بازی را برای ما پخش نکردند و با چند تن از دوستانم مجبور به فرار از مدرسه شدیم تا فوتبال را تماشا کنیم که البته این کار برایمان گران تمام شد و از طرف مدیر مدرسه یک هفته اخراج شدیم اما با وساطت خانواده‌هایمان و صحبت با مسئولین مدرسه بخشیده شدیم.

برخورد خانواده و آشنایان با فوتبال بازی کردن تو چه بود؟
در فرهنگ ما ایلامی‌ها این جایگاه برای یک دختر که می‌خواست فوتبال بازی کند هنوز باز نشده بود و به تبع، آن اوایل حرف و حدیث هم زیاد بود که دیگران به خانواده من می‌گفتند که چطور اجازه می‌دهید که دختر شما فوتبال بازی کند؟! اما الآن بخاطر جایگاهی که من در فوتبال پیدا کردم خانواده من فهمیدند که انتخاب درستی داشته‌ام. در آن روزها خانواده‌های دیگر دغدغه این را داشتند که فرزندانشان به دنبال خلاف نروند و منحرف نشوند اما من چون عشق و علاقه‌ا‌‌‌م به فوتبال بود خانواده‌ام خوشحال بودند که تمام ذهن من درگیر فوتبال است و بعدها حامی من شدند و کم‌کم فامیل و آشنایان هم متقاعد شدند که فوتبال بازی کنم و چون در آن روزها باشگاهی برای تمرین من وجود نداشت پسرخاله‌ام که تکواندو کار می‌کرد به من تمرین‌هایی یاد داد که من در منزل مشغول انجام آن تمرینات شدم تا آمادگی جسمانی‌ام را حفظ کنم.

جنسیت در بازی فوتبال تا چه حد تعیین کننده است؟
ابعاد مختلفی دارد، در یک بُعد دید من این است که جنسیت هیچ تأثیری در فوتبال ندارد چون همیشه مسابقات بانوان جدا از مسابقات آقایان برگزار می‌گردد. اگر فرهنگ فوتبال در تمام دنیا اینگونه بود که آقایان و بانوان با هم و مختلط بازی کنند و در مقابل هم قرار می‌گرفتند قطعاً آقایان برنده می‌شدند و در فوتبال تاثیرگذار بود ولی در حال حاضر و با این روند، جنسیت تأثیر چندانی در انجام بازی فوتبال ندارد.

چقدر تمرین و پشتکار داشتی که با وجود امکانات محدود ایلام و حتی ایران برای ورزش بانوان، به خصوص فوتبال تا این حد پیشرفت کردی؟
من از روز اول که فوتبال بازی کردم نمی‌دانستم فوتبال این اندازه هزینه‌بردار است. ذهنیت من از فوتبال، یک جفت کفش و یک دست لباس بود اما بعدها که به طور رسمی وارد فوتبال شدم و به مسابقات اعزام شدم فهمیدم که فوتبال هزینه‌بردار است. الآن هم که بازیکن تیم ملی هستم دردسر من بیشتر از بازیکنانی است که در تیم باشگاهی بازی می‌کنند. در چند سال گذشته استراحت کافی نداشتم و همیشه در حال تمرین هستم و از ماه رمضان سال گذشته تمرین مداوم داشتم به حدی که ماه رمضان امسال نیز گذشت و من همچنان مشغول تمرین کردن هستم و خدا را شکر که مزد زحمات خود را گرفتم و با وجود تمرینات سخت و کمک دیگر بازیکنان توانستم عنوان خانم گلی لیگ برتر فوتبال بانوان را کسب کنم.

آیا با ورود خانم‌ها به استادیوم و تماشای فوتبال موافق هستی؟
به نظرم ورود خانم‌ها به استادیوم بسیار مثبت است، خانم‌ها با حفظ تمام شئونات اسلامی می‌توانند به استادیوم بیایند و در این زمینه یک تعامل مثبت و رو به جلو می‌تواند شکل بگیرد و اگر این تعامل به‌وجود بیاید قطعاً بسیار به پیشرفت فوتبال کمک خواهد کرد البته من یک در یک پست اینستاگرامی هم از آقای رییس‌جمهور درخواست کردم که با ورود بانوان به استادیوم موافقت کند.

اگر بخواهی فوتبال ایران و جهان را با هم مقایسه کنی، بزرگترین تفاوتی که دارند کدام است؟
فارغ از بحث امکانات، مهمترین تفاوت ما مسئله حجاب است که البته ما به آن افتخار می‌کنیم، به عنوان مثال در مسابقات غرب آسیا که معمولاً با قهرمانی ایران همراه است با حجاب قهرمان می‌شویم البته در مقدماتی المیپک لندن هم ما توانستیم با حجابی که تیم داشت به دور بعد صعود کنیم.

در فوتبال آقایان به کسی که بیشترین گل را می‌زند آقای گل اطلاق می‌شود و در فوتبال بانوان هم واژه خانم گل، با شنیدن این لقب چه حسی پیدا کردی؟
بعد از پوشیدن پیراهن تیم ملی که آرزوی دوران بچگی‌ام بود  و تنها کمبود ویترین افتخارات فوتبالی‌ام همین عنوان خانم گلی بود که خدا را شکر توانستم آن را نیز به دست بیاورم. همیشه تشنه گل زنی هستم و تلاش می‌کنم که گل بزنم. امسال با اختلاف 4 گل نسبت به نفر قبلی خانم گل شدم و وقتی فهمیدم غرق در رویای کودکی‌ام شدم و یاد آن دوران افتادم که چه راهی را برای رسیدن به این روز طی کردم چون خیلی سختی کشیدم تا به این عنوان رسیدم.

میزان دستمزدی که این فصل دریافت کردی چقدر بود؟
من قراردادم را فصل به فصل با تیم می‌بندم و مبلغ زیادی نسبت به تمرین و تلاشی که می‌کنم دریافت نمی‌کنم دستمزد من کمتر از 10 میلیون تومان است.

بهترین و بدترین خاطره ورزشی‌ات را به یاد داری؟
بهترین خاطره ورزشی من همین عنوان خانم گلی لیگ است که توانستم آن را کسب کنم و بدترین خاطره‌ام این است که وقتی در مسابقات دسته اول بودیم تقریباً 15 روز قبل از مسابقات پایم ترک برداشت و آن را گچ گرفتم که برای بازی کردن، با کمک برادرم قبل از اعزام به مسابقات با اره گچ پایم را باز کردم، هرچند نتوانستم فوتبال بازی کنم ولی دروازبان تیم مصدوم شد و به درون دروازه رفتم.

برای دخترانی که در ایلام می‌خواهند فوتبال بازی کنند و علاقه و استعداد دارند چه صحبتی داری؟
هر کس استعداد و علاقه به فوتبال دارد می‌تواند با تمرین و تلاش پیشرفت کند، در حال حاضر امکانات ورزشی زیاد شده است و مثل زمان ما محدودیت وجود ندارد. اگر دختران ایلامی استعداد دارند حتماً پیگیر شوند چون نتیجه آن را خواهند دید و الآن هم در تمامی رده‌های سنی، تیم‌ها فعالیت دارند و تیم‌های پایه نیز فعال هستند.

چه آرزوی ورزشی داری که تا حالا به آن نرسیده‌ای؟
آرزوی من این است که با تیم ملی فوتبال بانوان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا بتوانم روی سکو بروم.

دوست داشتی در اروپا بازی کنی؟
بله، اتفاقاً هم از انگلیس و هم از امارات پیشنهاد داشتم ولی بخاطر اینکه تحمل دوری از خانواده و عزیزانم برایم سخت است به پیشنهادها جواب رد دادم.

در پایان اگر صحبتی داری بگو
تشکر می‌کنم از تمامی کسانی که طی این سال‌ها از من حمایت کردند، از سرمربی تیم پالایشگاه گاز ایلام خانم حیاتی و کمک ایشان خانم عزیزپور و همچنین از پالایشگاه گاز ایلام بخاطر حمایتی که از تیم دارند تشکر می‌کنم، از کادر فنی تیم و دیگر بازیکنان تیم هم که اگر آنها نبودند نمی‌توانستم خانم گل لیگ شوم هم تشکر می‌کنم.

مصاحبه و انتشار: فردین حسینی